To comment or not to comment?

Συγνώμη για τον αγγλικό τίτλο αλλά νομίζω ότι εκφράζω την απορία των περισσότερων σχετικά με τους λόγους ύπαρξης του παρόντος blog μετά την πρώτη επαφή τους μαζί του. Όταν τόσοι και τόσοι έχουν γράψει την άποψή τους για το case study εσύ τι να πεις; Ακόμα περισσότερο, όταν όλα έχουν γραφτεί εσύ γιατί να γράψεις; Για να φαίνεται ότι συμμετέχεις; Και τι γίνεται αν κάποιος «εργολαβικά» έχει αναλάβει να απαντάει εξ ονόματος 3 ή τεσσάρων συναδέλφων του; Θα προσπαθήσω να βάλω τα πράγματα σε μια τάξη, αν κι είναι λίγο δύσκολο! Και θα ξεκινήσω από το πιο σημαντικό, που κατά τη γνώμη μου δίνει τον τόνο σε όλα τα υπόλοιπα.

Κοπιάσατε αρκετά, προσπαθήσατε πολύ ώστε να περάσετε στο Πανεπιστήμιο και μάλιστα στη συγκεκριμένη σχολή. Για να το πετύχετε κυνηγήσατε βαθμούς και γίνατε ιδιαίτερα αποτελεσματικοί στην διαχείριση της σχολικής δραστηριότητας, που ήταν η μελέτη για την επιτυχή αντιμετώπιση των εξετάσεων. Ωραία μέχρις εδώ. Αυτό που σας διαφεύγει είναι ότι πλέον ΒΡΙΣΚΟΣΑΣΤΕ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ.

Σιγά τα νέα θα μου πείτε! Τι διαφορετικό σημαίνει αυτό;

ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΥΝΗΓΑΤΕ ΤΟ ΒΑΘΜΟ. Τώρα ΚΥΝΗΓΑΤΕ ΤΗ ΓΝΩΣΗ καθώς και τις ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ, που θα σας επιτρέψουν να είσαστε ικανοί στην αυριανή σας επαγγελματική σταδιοδρομία.

Εντάξει θα μου πείτε! Tι σχέση έχει αυτό με το blog; Με τι δεξιότητες θα με εξοπλίσει;

Θα σας βοηθήσει να πάρετε μια γεύση από social networking που είναι ότι πιο καινούργιο στο internet και την επικοινωνία μέσω υπολογιστή. Θα σας εξοικειώσει με την πρακτική της γραπτής δημόσιας έκθεσης στα πλαίσια μιας περιορισμένης βέβαια κοινότητας. Θα σας δώσει την ευκαιρία να κατανοήσετε τις δυσκολίες της τυπικής επικοινωνίας στην οποία κατά κόρον θα υποχρεωθείτε στο μέλλον (απαντήσεις σε memo, σύνταξη αναφορών, σύνταξη εκθέσεων, κλπ.). Θα σας προσφέρει την ευκαιρία να βάλετε σε πράξη τις γνώσεις που πριν από λίγο ακούσατε στο μάθημα.

Καλά άντε και χρειάζεται να κάνουμε τη συζήτηση μέσω blog, τι γίνεται με αυτούς που προσπαθούν να “κλέψουν”;

Κοιτάξτε, το φαινόμενο αυτό δεν εισήχθη με τα blog! Υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων, παρατηρείται δε με ένταση στα αμφιθέατρα κάθε εξεταστική περίοδο. Το κύριο πρόβλημα είναι ότι αποτελεί συστατικό στοιχείο της κουλτούρας των φοιτητών και συνδέεται με την αντίληψη ότι το πτυχίο είναι μια “βεβαίωση” που ανοίγει την πόρτα στην επιτυχία. Με συνέπεια να θεωρείται αντισυναδελφικό να μην δίνεις ένα χεράκι βοηθείας στον “μη έχοντα” (χρόνο και διάθεση) συνάδελφο. Για πλέον εμβριθή μελέτη του θέματος, σας παραπέμπω σε post προηγούμενου blog (http://about-mis.blogspot.com/2007/01/blog-post_19.html). Σε σχέση με την ουσία του προβληματισμού δηλώνω απλά, ότι «έχουσι γνώσιν οι φύλακες», δηλαδή σε λόγια ελληνικά «μπρίκια κολλάμε;» Τα ξέρουμε αυτά, γι’ αυτό και δε βασιζόμαστε μόνο σε μια ένδειξη της απόδοσης ενός φοιτητή. Αλλά όπως θα λέγανε και στο μάθημα των μοντέλων μάρκετιγκ, το μοντέλο της αξιολόγησης στο μάθημα των Πληροφοριακών Συστημάτων Διοίκησης είναι πολυπαραμετρικό και αλληλοεξαρτώμενο! Δηλαδή θα με κοροϊδέψεις στην α παράμετρο, δύσκολο και στη β, πολύ δύσκολο να τα καταφέρεις και στη γ και μάλλον εντελώς απίθανο και στη δ. Και τέλος είναι απολύτως αδύνατο να κάνεις και τις τέσσερεις παραμέτρους να συμφωνήσουν μεταξύ τους.

Μπορώ ν’ απαντήσω και case study που έχει συζητηθεί στη τάξη;

Ναι, μπορείτε. Τα comments στο κάτω μέρος τους αναφέρουν την ημέρα και την ώρα της δημοσίευσης τους. Επομένως μπορώ να γνωρίζω πότε στείλατε το σχόλιο σας. Το θέμα φυσικά είναι τι θα γράψετε στο σχόλιο σας! Εφόσον δηλαδή έχουν προηγηθεί δύο συζητήσεις (μια στο blog και μια στη τάξη) γίνεται δυσκολότερο να πρωτοτυπήσετε! Τίποτα όμως δεν είναι αδύνατο. Σκεφτείτε τους δημοσιογράφους που όλοι τρέχουν πίσω από το ίδιο γεγονός, μαθαίνουν τις ίδιες πληροφορίες και την άλλη μέρα πρέπει η στήλη τους, ή εκπομπή τους να καταπλήξει το πανελλήνιο! Η συμβουλή μου είναι να εξειδικεύσετε. Εστιάστε σε μια πλευρά του ζητήματος που είτε πέρασε απαρατήρητη, είτε δεν αναλύθηκε στην έκταση που έπρεπε.

Κι άμα δεν έχω τίποτα να πω;

Τότε μην λες τίποτα! Δηλώστε την παρουσία σας (π.χ. απαντώντας στο πρώτο post για ποιο λόγο βρίσκεσαι στο μάθημα, ή σε άλλα τέτοια θέματα) και παρακολουθήστε τη συζήτηση. Προβληματιστείτε όμως οι ίδιοι γιατί δεν έχετε τίποτα να πείτε! Τόση φασαρία γύρω σας κι εσείς ούτε κουβέντα; Μήπως κάτι δεν πάει καλά; Μήπως κάτι πρέπει να αλλάξει; Αν έτσι είναι, τότε έχετε σίγουρα κάτι να πείτε: ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ!